In 1960 emigreerde Jean Schalekamp (Overschie, 1926) met zijn gezin vanuit Amsterdam naar het Spaanse eiland Mallorca. Dat was geen primeur. In de jaren ’50 en ’60 reisden veel kunstenaars, o. a. Remco Campert en Bert Schierbeek, naar het zuiden. De laatste kwam bv. op het kleinere eiland Formentera terecht. In de tijd van zijn emigratie werkte Schalekamp als vertaler aan het boek 'De laatste der rechtvaardigden' van André Schwarz-Bart. Later zou hij boeken van o. a. Arturo Pérez Reverte vertalen, één van de best verkochte schrijvers van Spanje, maar in Nederland (nog) vrij onbekend gebleven.Maar in de jaren '60 wijdde hij zich aan het schrijven over de situatie in Spanje, in de 'Haagse Post' en later in 'Vrij Nederland', met zijn rubriek “Spaanse vliegjes”. Schalekamp's boek 'Van een eiland kun je niet vluchten', waarin gesprekken gehouden worden met overlevenden van de massamoorden op Mallorca in 1936 leverde hem enkele bedreigingen op van Spaanse fascisten. Toch schijnt hij het er in de Franco-periode (tot 1975) niet al te moeilijk te hebben gehad.
Hij had in die periode al de verhalenbundel 'De dolle tram' (1964) en de romans 'Bedankt voor alles' (1967) en 'Alles onder handbereik' (1969) gepubliceerd. Later zouden 'De sneeuwvrouw wacht' (1985), 'Dr. Freud heeft hier gewoond', over zijn Parijse jaren tussen 1949 en 1953 (1998) en 'Geen tijd om te sterven' (1999) volgen. Maar hij werkte vooral als journalist, voor o.a. de 'Groene Amsterdammer' en het 'Algemeen Handelsblad'. Daarnaast schreef hij diverse reisgidsen over Spanje, de Balearen en Marokko en publiceerde in literaire tijdschriften als Literair Paspoort, Maatstaf, Hollands Maandblad en Bzzlletin.
Begin jaren ‘70 begon Jean Schalekamp ook te schrijven voor het 'Diario de Mallorca'. Hij schreef daarin -in het Spaans- over kunst, cultuur, politiek en had er jarenlang een eigen column.
>>Ga verder naar de website van Jean Schalekamp.
